
Księgowość


Obowiązkowy KSEF a faktury papierowe. Drukarki jeszcze się przydadzą. Faktury proforma zyskają na popularności?
Wprowadzenie obowiązku fakturowania z wykorzystaniem Krajowego Systemu e-Faktur spowoduje, że kolejny istotny obszar życia gospodarczego zostanie poddany cyfryzacji. Zestandaryzowane, elektroniczne faktury, wprowadzane do centralnego systemu przez sprzedawcę i w tym systemie udostępniane odbiorcy, niemal całkowicie wyprą faktury papierowe i faktury elektroniczne wystawione w formie innej niż ustrukturyzowana. Jednak pozbywanie się z tego powodu drukarek z biur byłoby stanowczo przedwczesne. Nawet po wprowadzeniu obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych w KSeF, te urządzenia wciąż będą przydatne, i to także w obszarach związanych z wystawianiem faktur.
Krajowy System e-Faktur – aktualny stan prawny
Obecnie trwa okres przejściowy, w którym korzystanie z Krajowego Systemu e-Faktur jest dobrowolne. Firmy i przedsiębiorcy mogą wystawiać w tym systemie wszystkie faktury, tylko wybrane faktury lub czekać z wprowadzeniem tego rozwiązania do momentu, gdy korzystanie z niego stanie się obowiązkowe. Dla czynnych podatników VAT taką graniczną datą jest 1 lipca 2024 r. Natomiast wystawcy faktur zwolnieni z VAT przedmiotowo lub podmiotowo zostaną objęci tym obowiązkiem pół roku później, a więc od 1 stycznia 2025 r. Na rynku funkcjonują więc równolegle trzy typy faktur: ustrukturyzowane KSeF, inne elektroniczne wystawione poza KSeF oraz papierowe.
Zgoda na odbiór faktur w KSeF przestanie być potrzebna
Pełne przeniesienie do KSeF rozliczeń między kontrahentami już w okresie dobrowolności tego systemu wymaga podjęcia takiej decyzji niezależnie przez obie zainteresowane strony. Z jednej strony wystawca faktur sam decyduje, które z nich już teraz będzie wystawiał w KSeF, a które czasowo pozostawi poza tym systemem, ale z drugiej – zasady ich odbioru musi uzgodnić z nabywcą towarów lub usług. Ten może zgodzić się na ich odbiór w KSeF, ale może też zażądać dostarczania mu ich w inny sposób – na przykład w formie pliku PDF lub wydruku.
To zastrzeżenie straci rację bytu, gdy nabywca towarów lub usług stanie się ustawowo zobowiązany do korzystania z KSeF. Wtedy faktura wystawiona w KSeF dla takiego podmiotu będzie mu prezentowana w ramach tego systemu i automatycznie uznawana za dostarczoną.
Dokumenty czasowo pozostawione poza KSeF
W okresie przejściowym, który potrwa do końca 2024 r., obowiązku fakturowania w KSeF nie mają wystawcy faktur podmiotowo bądź przedmiotowo zwolnieni z VAT. Dodatkowo w tym okresie poza KSeF można wystawiać faktury uproszczone mające postać paragonu do 450 zł oraz faktury z kas rejestrujących.
Dokumenty trwale wyłączone z KSeF
Bezterminowe wyłączenie z obowiązku fakturowania w KSeF przewidziano natomiast dla faktur wystawianych:
- przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (lub posiadającego takie miejsce, które jednak nie uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług, dla których wystawiono fakturę),
- przez podatnika korzystającego z procedur szczególnych,
- na rzecz nabywcy towarów lub usług będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (konsumentem),
- w przypadkach określonych w rozporządzeniu wykonawczym (mowa tu m.in. o jednorazowych biletach w formie za przejazd autostradą, przewóz osób koleją, transportem samochodowym czy lotniczym).
Szczególny przypadek – faktury konsumenckie
Pierwotne projekty zmian w ustawie o VAT wprowadzających obowiązek korzystania z KSeF zakładały, że także faktury dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) będą wystawiane w tym systemie. Dokumenty miały im być udostępnianie na zasadzie tzw. anonimowego dostępu do faktury, po wpisaniu zestawu identyfikujących ją danych. Ostatecznie te założenia zmieniono i obowiązek wystawiania faktur ustrukturyzowanych przy użyciu KSeF nie będzie dotyczył wystawiania faktur nabywcom towarów lub usług, którzy są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Faktury dla tej grupy wciąż będą wystawiane na dotychczasowych zasadach. To zaś, zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, oznacza, że jeśli nabywca zgłosi żądanie wystawienia faktury w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty, to przedsiębiorca zobowiązany jest taki dokument wystawić (jeśli żądanie zostanie zgłoszone po tym terminie, to wystawienie faktury zależy już wyłącznie od dobrej woli sprzedawcy).
Gdy konsument zgłosi takie żądanie, fakturę otrzyma poza KSeF – w postaci elektronicznej (np. jako załącznik do wiadomości e-mail) lub w formie papierowego dokumentu.
Wydruki do celów dokumentacyjnych
Przepis art. 112 ustawy o VAT nakłada na podatników obowiązek przechowywania ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku oraz wszystkich dokumentów, w szczególności faktur, związanych z tym rozliczaniem, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Nie ma natomiast obowiązku przechowywania faktur w formie papierowej. Potwierdza to np. indywidualna interpretacja 0114-KDIP1-3.4012.539.2022.2.MPA z 3 stycznia 2023 r., w której dyrektor KIS wskazał, że otrzymywane przez firmę papierowe faktury zakupowe mogą być przechowywane i archiwizowane wyłącznie w formie elektronicznej, zaś papierowe oryginały tych dokumentów – niszczone oraz że przy takim sposobie archiwizacji firma zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur.
Zgodnie z art. 112aa pkt 1 ustawy o VAT faktury przesłane do KSeF są w nim przechowywane przez okres 10 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. To okres znacznie dłuższy niż wynikający z art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, która nakazuje podatnikom zobowiązanym do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowywanie ksiąg i związane z ich prowadzeniem dokumentów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego (chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej). Z kolei art. 70 § 1 tej ustawy określa, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Dziesięcioletni okres przechowywania faktur w KSeF jest więc wystarczający, by zapewnić ich archiwizację w całym wymaganym okresie wynikającym z przepisów podatkowych (dłużej należy przechowywać tylko dowody, na podstawie których następuje ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty). Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by podatnik we własnym zakresie archiwizował te dokumenty dłużej – w formie elektronicznej we własnym systemie księgowym lub w postaci wydruków faktur wystawionych w KSeF.
Współpraca z biurem księgowym
Pierwotne uprawnienia do korzystania KSeF, jakie przysługują każdemu płatnikowi, obejmują też prawo do nadawania innym osobom i podmiotom do działania w KSeF w swoim imieniu. Takie uprawnienia można nadać np. biuru rachunkowemu. To oznacza, że biuro nie tylko będzie mogło wprowadzać do KSeF faktury w imieniu tego podmiotu, ale także będzie miało wgląd we wszystkie faktury wystawione w KSeF na jego rzecz (a więc faktur oznaczonych numerem NIP swojego klienta).
Można sobie wyobrazić sytuację, w której przedsiębiorcy taki model współpracy nie będzie odpowiadał (bo np. ma szeroki zakres działalności, ale zewnętrznemu biuru zleca obsługę księgową tylko wybranych aktywności biznesowych i nie chce udostępniać mu faktur dokumentujących pozostałe aktywności). Taki płatnik może pozostać przy dotychczasowym modelu współpracy z biurem – a więc dostarczać mu dokumenty księgowe w formie elektronicznych obrazów faktur otrzymanych w KSeF lub wręcz ich papierowe wydruki.
Faktury proforma
Regulacje dotyczące Krajowego Systemu e-Faktur nie obejmują faktur proforma, które – wbrew nazwie – nie są dokumentami księgowymi, nie są uwzględniane w ewidencji księgowej, a ich wystawienie nie rodzi skutków podatkowych.
Są natomiast stosowane w praktyce biznesowej, aby zaprezentować ofertę handlową czy potwierdzić warunki transakcji, która w przyszłości zostanie udokumentowana “właściwą” fakturą – ponieważ zwyczajowo przybierają formę zbliżoną do faktury VAT i zawierają te same elementy, co faktura VAT.
Po wprowadzeniu obowiązku korzystania z KSeF, gdy jedyną dopuszczalną formą udokumentowania transakcji stanie się wprowadzona do tego systemu faktura ustrukturyzowana, faktury proforma mogą zyskać na popularności. Tam, gdzie ze względów technicznych natychmiastowe wystawienie faktury w KSeF byłoby problematyczne, uzasadnione może się okazać wystawienie faktury proforma (papierowej lub “zwykłej” elektronicznej), która będzie zapowiadała fakturę docelową.
![Sąd Najwyższy: Czy wystawianie faktur VAT w trakcie zwolnienia lekarskiego spowoduje utratę zasiłku chorobowego [ZUS]? Sąd Najwyższy: Czy wystawianie faktur VAT w trakcie zwolnienia lekarskiego spowoduje utratę zasiłku chorobowego [ZUS]?](https://cogito-online.pl/wp-content/uploads/2023/07/teamwork-success-1024x684-1160x665.jpg)
Sąd Najwyższy: Czy wystawianie faktur VAT w trakcie zwolnienia lekarskiego spowoduje utratę zasiłku chorobowego [ZUS]?
Prowadzę działalność jednoosobową polegającą na najmie lokali użytkowych i mieszkalnych. Z każdym najemcą mam podpisaną umowę, z której wynika termin i wysokość wpłaty czynszu za najem. Nie mam pracowników w firmie. W wyniku mojej choroby będę na dłuższym zwolnieniu lekarskim przez okres 2-3 miesięcy. W związku z tym chciałabym ustalić, czy w okresie choroby będę mogła wystawiać faktury do wpłat, jakie uiszczają najemcy na moje konto ? Czy ZUS może wstrzymać/nie wypłacić mi zasiłek chorobowy?
W przypadku wskazanym w pytaniu trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Niemniej wystawianie faktur do umów wcześniej już zawartych z najemcami, nie stanowi naruszenia przepisów ustawy zasiłkowej i nie jest tym samym podstawą do pozbawienia przez ZUS prawa do zasiłku chorobowego.
Nie można wystawiać faktur w czasie choroby – argumenty za i przeciw
Zasada jest taka, że zwolnienie to okres, w którym nie wolno wykonywać pracy, a podpisywanie faktur i innych dokumentów może zostać potraktowane za pracę wykonywaną w ramach działalności gospodarczej. Tym samym nie należy wystawiać, czy podpisywać dokumentów, ponieważ ZUS może zakwestionować prawo do zasiłku chorobowego. Jeżeli jednak tego typu czynności miałyby charakter incydentalny, ZUS nie pozbawi prawa do zasiłku chorobowego. Szeroko rozwinięte orzecznictwo w tym temacie powoduje, że stanowisko ZUS w chwili obecnej jest bardzie liberalne.
W czasie zwolnienia lekarskiego nie można podejmować czynności, które mogłyby pogorszyć stan zdrowia chorego lub przedłużyć jego leczenie. W trakcie zwolnienia lekarskiego zabronione jest też wykonywanie jakiejkolwiek pracy zarobkowej. Jednak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 lipca 2022 r., sygn. I USKP 101/21 stwierdził, że wykonywanie pewnych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (tj. np. wystawienie faktury) nie stanowi wykonywania pracy. Wystawienie takiego dokumentu to jedynie czynność formalna i techniczna. Sąd podkreślił, że czym innym jest praca etatowego pracownika, a czym innym praca wykonywana przez osobę prowadzącą jednoosobowo działalność pozarolniczą. I tę różnicę należy również zastosować, rozpatrując możliwość pozbawienia bądź nie prawa do świadczenia chorobowego.
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania autorka odpowiedzi stoi na stanowisku, że wystawianie faktur do umów wcześniej już zawartych z najemcami, nie stanowi naruszenia przepisów ustawy zasiłkowej i nie jest tym samym podstawą do pozbawienia przez ZUS prawa do zasiłku chorobowego.
Emilia Derucka

Jednorazowa amortyzacja – limit 2024
Jednorazowa amortyzacja w 2024 roku. Jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od niektórych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (do wysokości 50 000 euro) mogą dokonywać podatnicy PIT i CIT posiadający status małego podatnika oraz podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą. Limit ten na 2024 rok, po przeliczeniu według średniego kursu euro z dnia 2 października br., wynosi 230.000 zł.
Kto ma prawo do jednorazowej amortyzacji?
Prawo do jednorazowej amortyzacji, czyli jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych (z wyłączeniem samochodów osobowych) w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, mają podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy. Prawo to wynika z przepisów art. 22k ust. 7-13 ustawy o PIT i art. 16k ust. 7-13 ustawy o CIT.
Mały podatnik PIT i CIT w 2024 r.
Wyjaśnijmy, że status małego podatnika na gruncie PIT i CIT przysługuje podatnikowi, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro.
Przeliczenia tego limitu na walutę polską dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w pierwszym roboczym dniu października roku poprzedzającego rok podatkowy, w zaokrągleniu do 1000 zł. Kurs euro na pierwszy dzień roboczy października tego roku, czyli poniedziałek 2 października 2023 r. wyniósł 4,6091 zł. Narodowy Bank Polski podał ten kurs w tabeli NBP nr 190/A/NBP/2023.
Wobec czego, w 2024 r. małym podatnikiem będzie podatnik, u którego w 2023 r. wartość przychodu ze sprzedaży, wraz z kwotą należnego VAT, nie przekroczyła kwoty 9.218.000 zł, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy.
Jednorazowa amortyzacja w 2024 r.
Wysokość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie może przekraczać w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Wyrażona w euro kwota limitu jednorazowej amortyzacji obowiązuje w przypadku podatników (tj. małych podatników i rozpoczynający prowadzenie działalności) podatku od osób fizycznych, jak również w przypadku podatników podatku od osób prawnych, o czym mówi art. 22k ust. 7-13 oraz art. 5a pkt 20 ustawy o PIT i odpowiednio art. 16k ust. 7-13 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.
Przeliczenia tego limitu na walutę polską dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w pierwszym roboczym dniu października roku poprzedzającego rok podatkowy, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Po przeliczeniu według kursu euro z dnia 2 października 2023 roku, który wyniósł 4,6091 zł zł, kwota limitu jednorazowej amortyzacji w 2024 r. wyniesie 230.000 zł.
Jednakże podmioty rozpoczynające działalność (w kontekście podatników CIT), które zostały założone, między innymi przez osoby fizyczne wnoszące do kapitału nowo utworzonego podmiotu wcześniej prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo lub jego składniki majątkowe o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10.000 euro, nie mogą stosować jednorazowej amortyzacji. W 2024 roku ten limit wynosi 46.000 zł.
Amortyzacja jednorazowa fabrycznie nowych środków trwałych do 100 tys. zł
Poza tym, podatnik podatku od osób fizycznych, jak i podatnik podatku od osób prawnych, bez względu na wielkość osiąganych przychodów ma prawo do zaliczenia w koszty podatkowe jednorazowego odpisu amortyzacyjnego do 100 tys. zł. Co wynika z zapisów art. 22k ust. 14-21 ustawy o PIT i art. 16k ust. 14-21 ustawy o CIT.
A zatem, wszyscy podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą skorzystać z preferencyjnej amortyzacji i dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 tys. zł.
Kwota 100 tys. zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

PKPiR 2024 (podatkowa księga przychodów i rozchodów) – limit przychodów. Które przychody trzeba uwzględnić licząc limit?
PKPiR 2024 – limit przychodów. Podatkową księgę przychodów i rozchodów (stosuje się skróty: pkpir lub kpir) może prowadzić w 2024 roku ten rozliczający się wg skali podatkowej PIT lub 19% podatkiem liniowym podatnik PIT (tj. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych, spółki partnerskie i przedsiębiorstwa w spadku – wykonujące działalność gospodarczą), który w 2023 r. uzyskał mniej niż 9.218.200,- zł (2.000.000,- euro x 4,6091 zł) przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych. Średni kurs euro w NBP wyniósł 2 października 2023 r. (pierwszy dzień roboczy tego miesiąca) – 4,6091 zł.
Niższy limit dla prowadzenia pkpir w 2024 roku
Jest to limit o 436.200,- zł niższy, niż obowiązywał poprzednio (9.654.400,- zł – ten limit przychodów uzyskanych w 2022 roku dotyczył podatników, którzy chcieli prowadzić pkpir w 2023 roku).
WAŻNE!
Podatnicy, którzy nie uzyskali w 2023 roku przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych w kwocie 9.218.200,- zł (lub wyższych) – mogą w 2024 roku prowadzić księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Podatnicy, którzy osiągnęli albo przekroczyli ten (9.218.200,- zł) limit przychodów w 2023 roku mają obowiązek w 2024 roku prowadzić księgi rachunkowe wg ustawy o rachunkowości.
Kto może prowadzić pkpir w 2024 roku a kto musi prowadzić księgi rachunkowe?
Przedsiębiorcy, którzy nie chcą prowadzić ksiąg rachunkowych i stosować ustawy o rachunkowości powinni starannie policzyć przychody, by zmieścić się w limicie i móc kontynuować prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe.
Zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych (tzw. pełnej rachunkowości) są określone w ustawie z 29 września 1994 r. o rachunkowości. Natomiast zasady prowadzenia pkpir określa rozporządzenie ministra finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544).
Warto dodać, że rozporządzenie to określa zasady i wzór pkpir:
– dla ww. podmiotów prowadzących działalność gospodarczą a także
– (inny wzór pkpir) dla rolników prowadzących gospodarstwo rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz pracowników rolnych, wykonujących działalność gospodarczą, osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli łączny przychód z tej działalności gospodarczej nie przekracza 10 000 zł w roku podatkowym.
Na podstawie art. 24a ust. 4 ustawy o PIT obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych (czyli tzw. pełnej księgowości, czy pełnej rachunkowości) dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość w złotówkach kwoty określonej w przepisach o rachunkowości (2.000.000 euro).
Przedsiębiorcy, którzy nie osiągnęli takiego przychodu mogą nadal prowadzić pkpir.
Z tym przepisem jest funkcjonalnie związany art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości. W nim właśnie jest zapisana graniczna kwota przychodów z poprzedniego roku obrotowego (2.000.000,- euro), poniżej której można prowadzić pkpir, a powyżej której pojawia się obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Na podstawie art. 24a ust. 6 ustawy o PIT i art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości ww. limit wyrażony w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy.
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP w dniu 2 października 2023 r. (pierwszy dzień roboczy października 2023 r.) wyniósł 4,6091 zł i wg tego kursu trzeba ustalać ww. limit przychodów (zob. Tabela kursów średnich walut NBP nr 190/A/NBP/2023 z dnia 2 października 2023 r.).
2.000.000,- euro x 4,6091 zł = 9.218.200,- zł
Zatem podatnicy, którzy uzyskali w 2023 roku przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych w kwocie niższej niż 9.218.200,- zł – mają prawo w 2024 roku prowadzić uproszczoną księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
WAŻNE!
Mimo nieprzekroczenia ww. limitu można wybrać prowadzenie pełnej rachunkowości (tj. ksiąg rachunkowych) zgodnie z ustawą o rachunkowości. Trzeba tylko zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym. Zawiadomienie o prowadzeniu ksiąg rachunkowych może być złożone na podstawie przepisów ustawy o CEIDG – tj. np. w trakcie wpisu lub aktualizacji danych w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
KPiR 2024. Które przychody trzeba uwzględnić licząc limit
Jak wspomniano wyżej obliczając swoje przychody aby porównać je z limitem dotyczącym pkpir trzeba wziąć pod uwagę przychody z działalności gospodarczej wymienione rodzajowo w art. 14 ustawy o PIT.
Katalog przychodów z działalności gospodarczej określony w tym przepisie jest obszerny. Przede wszystkim są to zwykłe przychody uzyskane ze sprzedaży towarów i usług. Trzeba tu liczyć kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Podatnicy VAT liczą swój przychód w kwotach netto, tj. bez należnego VAT.
Ponadto do przychodów z działalności gospodarczej należą między innymi:
1) przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych w działalności składników majątku, w tym np:
a) środków trwałych,
b) wartości niematerialnych i prawnych;
2) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a–22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych;
3) różnice kursowe;
4) otrzymane kary umowne;
5) odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością;
6) wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy;
7) wartość zwróconych wierzytelności, które zostały, odpisane jako nieściągalne albo na które utworzono rezerwy zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów;
8) wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń;
9) przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
10) otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Tak więc do limitu należy zaliczyć również przychody ze sprzedaży takich składników majątku trwałego firmy, jak np. nieruchomości i pojazdy oraz wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych 2024 – limity, stawki, najem prywatny
Jakie limity dla ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych będą obowiązywały w 2024 roku? Kto może płacić ryczałt w 2024 roku? Kto może płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych kwartalnie w 2024 roku? Jakie stawki ryczałtu obowiązują w 2024 roku?
Kto może płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w 2024 roku. Podatnicy, limity przychodów
Znamy już średni kurs euro ogłoszony przez NBP na pierwszy dzień roboczy października 2023 r. (4,6091 zł), a na podstawie tego kursu trzeba ustalać limity dla ryczałtu na 2024 rok.
W 2024 roku ryczałt od przychodów ewidencjonowanych będą mogli stosować ci przedsiębiorcy (tj. osoby fizyczne, spółki cywilne i jawne osób fizycznych oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej), których przychody w 2023 roku nie przekroczyły kwoty 9.218.200,- zł.
Ta forma opodatkowania i także ww. limit dotyczy także osób fizycznych, którzy osiągają przychody ze sprzedaży przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych z własnej uprawy, hodowli lub chowu.
Ryczałt ten będą mogli płacić raz na kwartał ci podatnicy, których przychody w 2023 roku nie przekroczyły kwoty 921.820,- zł.
Trzeba pamiętać też, że od 2023 roku (także w 2024 roku) wyłącznie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą być opodatkowane przychody uzyskiwane z tytułu tzw. najmu prywatnego, czyli najmu (także dzierżawy i innych podobnych umów) prowadzonego poza działalnością gospodarczą.
WAŻNE!
Uwaga! Limit może wzrosnąć do 3 mln euro
Od 2024 roku z 2 000 000 euro do 3 000 000 euro ma wzrosnąć limit przychodów uprawniający przedsiębiorców do korzystania z ryczałtu ewidencjonowanego. Takie zmiany przewiduje projekt ustawy o ograniczeniu biurokracji i barier prawnych, przygotowany przez sejmową Komisję Nadzwyczajną do spraw deregulacji, który w lipcu 2023 r. wpłynął do Sejmu (druk sejmowy 3502). Jeżeli ten projekt zostanie uchwalony, to limit dla ryczałtu wyniesie: 3 mln euro x 4,6091 zł = 13.827.300,- zł
Ryczałt w działalności gospodarczej – limit przychodów 2024
Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: „ustawa o zpd”), opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).
Z tej formy opodatkowania mogą także korzystać także prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą:
– spółki cywilne osób fizycznych,
– spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku,
– spółki jawne osób fizycznych.
Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o zpd, ww. podatnicy mogą płacić w danym roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli:
1) w roku poprzedzającym rok podatkowy:
- a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro, lub
- b) uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000 000 euro;
2) rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej – bez względu na wysokość przychodów.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zpd, kwoty wyrażone w tej ustawie w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy. Dotyczy to oczywiście także ww. limitu 2 mln euro.
Średni kurs euro ogłoszony przez NBP w dniu 2 października 2023 r. (pierwszy dzień roboczy października 2023 r.) wyniósł 4,6091 zł i wg tego kursu trzeba ustalać ww. limit przychodów (zob. Tabela kursów średnich walut NBP nr 190/A/NBP/2023 z dnia 2 października 2023 r.).
2.000.000,- euro x 4,6091 zł = 9.218.200,- zł
WAŻNE!
Uwaga! W wyżej wskazanym limicie przychodów nie uwzględnia się kwot, o które podatnik zmniejszył lub zwiększył przychody na podstawie art. 11 ust. 4, 5, 8 i 9 ustawy o zpd albo zmniejszył lub zwiększył podstawę obliczenia podatku na podstawie art. 26i ustawy o PIT. (art. 4 ust. 8 ustawy o zpd).
Ponadto warto wskazać, że przepisy art. 4 ust. 4a-7 ustawy o zpd określają zasady opłacania ryczałtu w danym roku dla ww. spółek cywilnych i jawnych oraz przedsiębiorstw w spadku.
Najem prywatny w 2024 roku
Ponadto – na podstawie art. 6 ust. 1a ustawy o zpd – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj z tzw. najmu prywatnego. Chodzi tu o przychody nie tylko z najmu ale także z podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, w tym również dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2–2b ustawy o PIT.
Trzeba podkreślić, że od 2023 roku (czyli również w 2024 roku) najem prywatny może być opodatkowany wyłącznie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych bez względu na wysokość przychodów.